كشت برنج در ايران سابقه طولاني داشته و به دو تا سه هزار سال مي‌رسد. از اسناد تاريخي چنين بر مي‌آيد كه كشت برنج در ايران در زمان هخامنشيان رواج داشته است. کشت برنج در استان‌های شمالی از سالیان دور رواج داشته است. با توجه به سطح قابل‌توجه كشت برنج در استان مازندران و نياز به انجام تحقيقات براي رفع مشكلات و بهينه كردن روش‌هاي كاشت، داشت و برداشت و نيز پاسخ‌گويي به مشكلات فني شاليكاران، اولين ايستگاه تحقيقات برنج كشور در این استان در سال 1340 در ايستگاه استيجاري فيروزكنده ساري در زميني به مساحت 7/4 هكتار تاسيس گرديد.

در سال 1342، با اختصاص حدود 20 هکتار زمین در جاده آمل به بابل، در منطقه‎ای با بیشترین تمرکز کشت برنج (محل کنونی معاونت موسسه)، ایستگاه بررسی برنج آمل شروع به فعالیت نمود. این ایستگاه، به منظور بهره‎مندی از تجربیات سایر کشورها در زمینه برنج، از سال 1348 همکاری با کشور چین را آغاز کرد. در این راستا، چهارده کارشناس و تکنیسین چینی، شامل یک مسئول با تخصص حاصلخیزی خاک، یک متخصص زراعت، یک متخصص ترویج برنج، دو متخصص آبیاری و زهکشی، یک متخصص سبزیجات و هشت تکنیسین برای مدت دو سال در این ایستگاه حضور داشته و در این مدت، فعالیت‎های متنوعی در زمینه ایجاد مزارع نمایشی و ترویج یافته‎ها داشتند. مهم‌ترین ماموریت این افراد، نمایش تکنیک‌های پیشرفته کشت برنج در دو مزرعه نمایشی 5/2 هکتاری برای ارقام تایچونگ 65 و مهر، ترویج این تکنیک‌ها به 50 مزرعه منتخب، برگزاری دوره‎های آموزشی کوتاه‌مدت کشت برنج برای مروجان و کشاورزان، بررسی امکان کشت دوم در شالیزار پس از برداشت برنج، شامل سبزیجات زمستانه، جو، گندم، کلزا، کتان و... بود. نکته قابل ذکر اینکه تا سال 1351 که مصادف با ظهور و شیوع کرم ساقه‎خوار بود، هیچگونه سم شیمیایی در مزارع برنج مازندران استفاده نمی‎گردید.

 از سال 1353، با اعزام کارشناسان برنج از ایران به موسسه بین‎المللی تحقیقات برنج در فیلیپین (ایری)، همکاری‎های بین ایران و ایری وارد فاز جدیدی گردید که در سال‎های بعد نیز ادامه داشت. یکی از مهم‎ترین دوره‎های برگزار شده در ایری که بیشترین کارشناسان ایستگاه‎های تحقیقات برنج آمل و رشت در آن شرکت نموده بوند، دوره ارزیابی و استفاده از منابع ژنتیکی[1] با نام اختصاری GEU بود که از طریق آن، مبادلات ژرم‎پلاسم‎های مختلف موجود در بانک ژن ایری که از سرتاسر دنیا جمع‎آوری شده بودند شروع شد و تا سال‎های اخیر نیز ادامه داشت. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، برای توسعه کشت ارقام پرمحصول برنج و رسیدن به خودکفایی، اولین جرقّه‎های اجرای طرح‎های تحقیقی-ترویجی برای ترویج ارقام پرمحصول برنج نظیر گیل 1 و 2، آمل2 و آمل 3 زده شد و این امر مقدمه‎ای برای اجرای طرح‎های تحقیقی-ترویجی در زمینه کلیه محصولات زراعی در کشور گردید.

شکل 3 -علف‎کن دستی چرخشی چینی، که کارایی و سرعت بیشتری نسبت به وجین دستی نشان داد (1349)؛

   شکل 4 -ارزیابی رقم مهر در زمان رسیدگی کامل خوشه (1349)

شکل 5- ارزیابی رقم تایچونگ 65 در زمان برداشت. مزرعه مورد اشاره در این عکس، عملکرد 6/8 تن در هکتار نشان داد که 5/4 برابر عملکرد مزرعه سال قبل در همان محل بود (1349)

شکل 6 - بازدید ایرج وحیدی وزیر کشاورزی وقت و میرحیدر مشاور وزیر در امور فنی و دیگر مسئولین وزرات کشاورزی از مزرعه نمایشی (1350)

شکل 7 - آموزش متخصص هیات چینی به مروجین استانی در تنکابن در خصوص "عملیات زراعی مناسب برای مازندران" (1350)

شکل 8- روز مزرعه در کشاورز- مروجان و برنج‎کاران محلی در محل مزرعه نمایشی برای آشنایی با اصول زراعی مناسب برنج (1350)

شکل 9-مزرعه ترویجی آقای نیکزاد به درخواست ایشان با راهنمایی هیات چینی آماده یکپارچه‎سازی گردید (1350)

شکل 10 -حضور کشاورز-مروجان در مزرعه نمایشی در روز مزرعه (1350)

شکل 11 -انتخاب بذرهای پر و سپس ضدعفونی آن‎ها در محلول 1/0% سرزان به مدت 30 دقیقه

شکل 12- مقایسه تسطیح مزرعه با استفاده از حیوانات و تیلر (1349)